Króliki nasze hobby http://forum.e-hodowca.pl/ |
|
Mykoplazmozy drobiu grzebiącego http://forum.e-hodowca.pl/viewtopic.php?f=25&t=230 |
Strona 1 z 1 |
Autor: | zazon [ 30 lis 2012, 9:30 ] |
Tytuł: | Mykoplazmozy drobiu grzebiącego |
Mykoplazmozy drobiu grzebiącego Wpisany przez ?Iwona Pijarska ? Mykoplazmozy drobiu to choroby wywoływane przez specyficzne patogeny, które nie posiadają ściany komórkowej. Drobnoustroje te wywołują zazwyczaj chorobę o przebiegu przewlekłym, która może szerzyć się zrówno drogą poziomą, jak i pionową, przez jajo. Występowaniu schorzenia sprzyja intensyfikacja produkcji drobiarskiej. Ptaki selekcjonowane ze względu na przekazywanie dobrych cech produkcyjnych mają niestety gorszą odporność na choroby. Mykoplazmy bardzo często wikłają inne choroby wirusowe lub bakteryjne, przez co utrudniają ich pomyślne leczenie. W nowoczesnej produkcji drobiarskiej dużo uwagi poświęca się zakażeniom ptasimi mykoplazmami. Dla stad hodowlanych kur szczególnie niebezpieczne są Mycoplasma gallisepticum i Mycopl asama synoviae , a w stadach indyków także Mycoplasma meleagridis i Mycoplasma iowae . Mogą one wywoływać schorzenia układu oddechowego, szkieletowego, rozrodczego. Ich obecność w środowisku i organizmach wrażliwych ptaków prowadzi do zahamowania w rozwoju, pogorszenia wskaźników produkcyjnych i wylęgowych. Obecnie uwaga skierowana jest na zwalczanie i zapobieganie różnym formom mykoplazmozy. W Polsce w tym celu opracowano specjalny program, który ma na celu eradykację infekcji, ograniczanie rozprzestrzenienia zarazka oraz kontrolę nad czynnikami wywołującymi zakażenie. Zgodnie z obowiązującym przepisami wszystkie hodowlane stada drobiu muszą być wolne od zakażeń mykoplazmami. Szczególnie ostre restrykcje dotyczą Mycoplasma gallisepticum i Mycoplasma synoviae . W ramach realizacji programu zwalczania mykoplazm w stadach drobiu prowadzi się monitoring występowania tych zakażeń. Regularne badania mikrobiologiczne i serologiczne pozwalają na szybkie wykrywanie patogenów. Ograniczanie strat z tytułu mykoplazmozy jest możliwe dzięki wykrywaniu i eliminowaniu nosicieli zarazka oraz utrzymywaniu stad rodzicielskich wolnych od tej jednostki chorobowej. Przy zapewnieniu właściwej izolacji fermy, optymalnego poziomu biosecurity możliwe jest utrzymywanie stad wolnych od mykoplazm. Niestety w rejonach o dużej koncentracji produkcji drobiarskiej, a także w przypadku sąsiedztwa Mykoplazmozy drobiu grzebiącego Wpisany przez ?Iwona Pijarska ptaków przyzagrodowych istnieje zagrożenie pojawienia się tych niepożądanych zarazków. Do patogennych dla ptaków mykoplazm (Tab. 1) należą przystosowane do kur i indyków: My coplasma gallisepticum (MG) i Mycoplasma synoviae (MS) oraz zaadaptowane wyłącznie do indyków Mycoplasma meleagridis (MM) i Myc oplasma iowae (MI). Biologia tych mikroorganizmów znacząco wpływa na kliniczny przebieg mykoplazmozy. Te prokariotyczne organizmy posiadają najmniejszy ze wszystkich żywych organizmów genom, dlatego też muszą pozostawać w ścisłej zależności ze swoim gospodarzem. Od zwykłych bakterii różni je brak ściany komórkowej, przez co są drobnoustrojami dość wrażliwymi na większość środków dezynfekcyjnych. Poza organizmem żywiciela przeżywają kilka dni. Drogi szerzenia się infekcji Mykoplazmy mogą przenosić się między wrażliwymi ptakami poprzez bezpośredni lub pośredni kontakt. Ważnym sposobem szerzenia się zakażenia jest pionowa transmisja zarazka, przez jajo. Dość często transowarialne zakażenia Mycoplasma gallisepticum i Mycoplasma synoviae występują w stadach rodzicielskich drobiu. Podczas ostrej fazy infekcji mykoplazmy dostają się do komórki jajowej, następnie kolonizują cały jajnik i jajowód. W przypadku Mycoplasma meleagridis do zakażenia może również dochodzić drogą wstępującą, z kloaki i bursy Fabrycjusza. Do rozprzestrzeniania się tego zarazka przyczynia się także niehigienicznie przeprowadzana inseminacja samic zakażonym nasieniem. Mycoplasma iowae. Najczęściej przenosi się u indyków droga pionową i powoduje dużą zamieralność zarodków w czasie inkubacji. Do poziomego szerzenia się infekcji dochodzić może już w zakładzie wylęgowym w czasie klucia ptaków wrażliwych z zakażonymi, także podczas ich seksowania, czy szczepienia. Wśród ptaków dorosłych mykoplazmy zazwyczaj przenoszą się poprzez kontakt. Wydzielina z dróg oddechowych zakażonych ptaków obfituje w zarazki. Kichanie, kaszel przyczyniają się do przenoszenia ich Mykoplazmozy drobiu grzebiącego Wpisany przez ?Iwona Pijarska drogą oddechową na wrażliwe osobniki. Wystąpieniu infekcji sprzyjają także niewłaściwe warunki środowiskowe panujące w kurniku lub indyczniku; zbyt duże stężenie amoniaku, kurz. Nie bez znaczenia jest także stres, nadmierna obsada ptaków na jednostce powierzchni, czynniki immunosupresyjne, współistniejące zakażenia. Wydawałoby się, że duża wrażliwość mykoplazm na czynniki środowiskowe i preparaty dezynfekcyjne oraz przestrzeganie zasad sanitarno-higienicznych na fermach powinno wystarczyć, by minimalizować ryzyko wystąpienia infekcji. Typowymi gospodarzami dla omawianych w niniejszym artykule mykoplazm są, co prawda, kury i indyki, ale niestety zarazek ten może być izolowany od ptaków dzikich przebywających na fermach okresowo. Źródłem zakażenia są niekiedy pracownicy ferm, sprzęt, ptaki hodowlane o nieznanym pochodzeniu wprowadzane do stada. Objawy wystąpienia choroby Mykoplazmoza może wystąpić u ptaków w każdym wieku, ale najbardziej wrażliwe na zakażenie są zarodki i osobniki młode. W praktyce trudno jest jednak określić moment kontaktu ptaków z zarazkiem, a tym samym okres inkubacji choroby. Wyraźne objawy kliniczne występują najczęściej w chwili, kiedy ptaki rozpoczynają produkcję nieśną. Dotyczy to zarówno kur, jak i indyków. Prawdopodobnie, fakt ten ma związek z grą hormonalną i stresem. W przebiegu choroby dochodzi do zapalenia dróg oddechowych, zatok, worków powietrznych, stawów i układu rozrodczego. Najczęściej spotyka się zakażenia mieszane mykoplazm i innych bakterii (Pasteurella sp., E.coli, Ornitobakterium rhinotracheale) oraz wirusów (rzekomego pomoru drobiu, zakaźnego zapalenia oskrzeli, zakaźnego zapalenia bursy Fabrycjusza, reowirusów, influenzy). Obraz objawów klinicznych i zmian anatomopatologicznych zaostrza się przy udziale niewłaściwych warunków środowiskowych i stresu. Wszystkie czynniki wikłające przebieg zakażenia potęgują patogenność Mycoplasma sp. Niezwykle ważna jest także zdolność mykoplazm do omijania naturalnych barier obronnych w organizmie ptaków. Są to patogeny zewnątrz- i wewnątrzkomórkowe. Drobnoustroje te doskonale potrafią unikać mechanizmów immunologicznych gospodarza poprzez stosowanie mimikry antygenowej, różnicowanie antygenów powierzchniowych i stymulację produkcji cytokin. Cechy te utrudniają walkę z nimi. Mycoplasma gallisepticum Na zakażenie Mycoplasma gallisepticum bardziej wrażliwe są indyki. Podczas infekcji Mykoplazmozy drobiu grzebiącego Wpisany przez ?Iwona Pijarska dochodzi do pojawienia się objawów ze strony układu oddechowego: wyciek z nosa i oczu, niekiedy obrzęk zatok okołonosowych. Towarzyszą temu niespecyficzne objawy chorobowe, do których należy stopniowa utrata apetytu, obniżenie przyrostów masy ciała, niekiedy skrajne wychudzenie. Stanem zapalnym objęte są tchawica i worki powietrzne. Oddychanie jest coraz bardziej utrudnione. Niekiedy, przy długo trwającym zakażeniu, dochodzi do wystąpienia objawów ze strony układu nerwowego. W stadach niosących się wyraźnie pogarsza się nieśność i wylęgowość jaj. U kur podczas choroby powodowanej przez ten gatunek mykoplazm na pierwszy plan wysuwa się silna duszność, nerwowe potrząsanie głową, wyciek z nosa i oczu, obrzęk zatok podoczodołowych. Nieśność obniża się o około 10%. Charakterystyczne w przebiegu mykoplazmozy w stadach kur reprodukcyjnych jest przedłużenie lęgu jaj. Zarodki mają trudności z opuszczaniem skorupy w ostatnich dniach inkubacji. Potocznie mówi się o ?piszczących? jajach. Mykoplazmoza układu oddechowego u kurcząt rzeźnych najczęściej przybiera formę tzw. CRD, czyli chronicznego nieżytu dróg oddechowych. Jest to typowe zakażenie mieszane, wywoływane przez drobnoustroje wykazujące powinowactwo do tkanek układu oddechowego. Zmiany anatomopatologiczne Zmiany anatomopatologiczne, jakie wywołuje Mycoplasma gallisepticum, lokalizują się głównie w obrębie układu oddechowego. Obraz sekcyjny jest zróżnicowany w zależności od wieku ptaków, ich kondycji, a także zjadliwości samego zarazka. Najczęściej obserwuje się obecność śluzu i wysięku w górnych drogach oddechowych, zatokach, i workach powietrznych. Przy towarzyszących nadkażeniach obraz anatomopatologiczny zaciera się i cechy zapalenia obejmują pozostałe narządy wewnętrzne. Mycoplasma synoviae Kolejną patogenną mykoplazmą jest Mycoplasma synoviae. Dużą wagę przywiązuje się roli patogenu w patologii układu oddechowego ptaków, ponieważ miejscem pierwotnego namnażania się tego drobnoustroju jest tkanka układu oddechowego. Celem natomiast są stawy i pochewki ścięgnowe. Zakażenia wywoływane przez Mykoplazmozy drobiu grzebiącego Wpisany przez ?Iwona Pijarska Mycoplasma synoviae zazwyczaj przebiegają w postaci subklinicznych infekcji górnych dróg oddechowych. Towarzystwo Mycoplasma gallisepticum i innych drobnoustrojów zaostrza zakażenie. U indyków przy tej formie mykoplazmozy nie rozwijają się objawy ze strony układu oddechowego. Zazwyczaj patogen jest odpowiedzialny za zapalenie stawów skokowych. Trudności w poruszaniu się skutkują pogorszeniem przyrostów masy ciała, a w konsekwencji obniżeniem wskaźników produkcyjnych. Śmiertelność jest zróżnicowana, co zależy od czynników wikłających. W stadach kur zauważyć można niespecyficzne objawy kliniczne oraz delikatne objawy ze strony układu oddechowego. U znacznej liczby ptaków pojawiają się kulawizny, obrzęk stawów skokowych i palcowych. Ptaki niechętnie poruszają się, stają się apatyczne. Koguty nie kryją kur, co ma odzwierciedlenie w zwiększeniu odsetka zapłodnionych jaj. Pogarsza się również nieśność. Po kilku tygodniach trwania choroby ptaki powoli wracają do zdrowia. Poprawie ulegają także parametry produkcyjne. Niestety bezobjawowe zakażenie drogą transowarialną przenosi się na potomstwo. Dlatego też u kurcząt pochodzących z takich stad rodzicielskich obserwuje się skłonność do infekcji dróg oddechowych, zmiany w workach powietrznych. Odchów takich ptaków nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Charakterystyczne zmiany anatomopatologiczne widoczne są w zainfekowanych stawach. Torebki stawowe wypełnione są ciągliwym, szarawym lub żółtawym wysiękiem. Wraz z rozwojem choroby zmiany te postępują i obejmują sąsiednie tkanki. Uszkodzeniu ulegają pochewki ścięgnowe, chrząstki stawowe i błony maziowe. Ptaki, które z trudnością poruszają się nie pobierają wody w wystarczającej ilości. U takich osobników dochodzi do uszkodzenia nerek. Narządy te ulegają obrzękowi, a w drogach wyprowadzających mocz gromadzą się sole moczanowe. Mycoplasma meleagridis Jedną z mykoplazm specyficznych dla indyków jest Mycoplasma meleagridis. Wykazuje ona powinowactwo do układu oddechowego, niekiedy do aparatu ruchu. Uszkadza także narządy odpornościowe i zasiedla układ rozrodczy. Klinicznie, zakażenie tym patogenem manifestuje się zaburzeniami nieśności i wylęgowości jaj. Zainfekowane zarodki zamierają w późnym okresie Mykoplazmozy drobiu grzebiącego Wpisany przez ?Iwona Pijarska inkubacji. U zamarłych embrionów stwierdza się zapalenie worków powietrznych, deformacje kości i stawów, niewłaściwe upierzenie, zahamowanie w rozwoju. Zakażenie M.meleagridis u dorosłych ptaków rzadko skutkuje objawami ze strony układu oddechowego. Subkliniczny przebieg choroby ma swoje odzwierciedlenie w gorszych parametrach produkcyjnych i niezadowalających wynikach. Zmiany anatomopatologiczne nie są patognomoniczne. Mimo niezauważalnych objawów klinicznych lokalizują się zazwyczaj w obrębie worków powietrznych, które stają się zgrubiałe, niekiedy pokryte niewielką ilością włóknika. Mycoplasma iowae Drugą, patogenną dla indyków mykoplazmą jest Mycoplasma iowae. Zakażenie tym zarazkiem utożsamiane jest głównie z układem rozrodczym. Jeśli nie ma żadnych powikłań infekcja przebiega bez wyraźnych objawów klinicznych. Niekiedy, podobnie jak przy zakażeniach Mycoplasm a meleagridis, obserwuje się deformacje kości, wyniszczenie organizmu. Jaja pochodzące ze stad zakażonych gorzej się lęgną. Spada odsetek jaj zapłodnionych, a w trakcie inkubacji zwiększa się liczba zamarłych zarodków. Pisklęta wylężone, pozornie zdrowe, charakteryzuje obniżona żywotność. Obraz sekcyjny nie jest patognomoniczny. Niekiedy niezbyt wyraźne zmiany pojawiają się w workach powietrznych i bursie Fabrycjusza. Diagnostyka mykoplazmozy Diagnostyka mykoplazmozy jest niezmiernie trudna. W rozpoznawaniu tego schorzenia powszechnie wykorzystuje się badania laboratoryjne. Najbardziej popularne są testy serologiczne, za pomocą których w surowicy badanych ptaków można wykryć swoiste przeciwciała powstające w wyniku kontaktu z mykoplazmami. Do sprawdzonych i stosowanych należą: odczyn aglutynacji płytowej (SPA), odczyn hamowania hemaglutynacji (HI) oraz testy immunoenzymatyczne (ELISA). Próby mikrobiologiczne polegające na izolacji i identyfikacji zarazka, różnicowaniu jego szczepów i określaniu lekooporności są niestety bardzo praco- i Mykoplazmozy drobiu grzebiącego Wpisany przez ?Iwona Pijarska czasochłonne. Coraz częściej w rozpoznawaniu choroby stosuje się metody biologii molekularnej, jak np. przeciwciała monoklonalne różnicujące szczepy mykoplazm, czy też reakcję łańcuchowej polimerazy (PCR) wykrywającą specyficzne DNA komórek bakteryjnych. Leczenie i profilaktyka Leczenie mykoplazmozy nie należy do łatwych. Te pozbawione ściany komórkowej drobnoustroje wykorzystują do swojego rozwoju komórki gospodarza. Z tego też powodu stosowane powszechnie w terapii chorób drobiu chemioterapeutyki mają do nich utrudniony dostęp. Ostatnio coraz więcej uwagi poświęca się profilaktyce zakażeń mykoplazmozowych. Programy zapobiegające infekcjom są realizowane w oparciu o najbardziej skuteczne chemioterapeutyki lub szczepionki. Niestety powszechne stosowanie leków w stadach drobiu w konsekwencji prowadzi do wystąpienia oporności wśród drobnoustrojów. Duże nadzieje pokłada się więc w preparatach uodparniających. Immunoprofilaktykę prowadzi się głównie w stadach reprodukcyjnych i towarowych drobiu. Szczepionki zawierające szczepy Mycoplasma gallisepticum lub Myco plasma synoviae podaje się w okresie wychowu ptaków różnymi drogami: woda do picia, kropla do oka lub nosa, spray. Mają one na celu zasiedlenie nabłonka górnych dróg oddechowych przez bezpieczne ?szczepionkowe? mykoplazmy, a przez to uniemożliwienie wtargnięcia mykoplazm zjadliwych, terenowych. W grupie immunostumulatorów są zarówno szczepionki żywe, oparte na szczepach atenuowanych, jak i inaktywowane, oparte na szczepach ?zabitych?. Systematycznie prowadzona immunoprofilaktyka mykoplazmozy przynosi efekty w postaci lepszych wyników produkcji nieśnej. Opis zaczerpnięty http://www.google.pl/search?q=mksoplazm ... 40&bih=785 |
Strona 1 z 1 | Strefa czasowa UTC+1godz. |
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group https://www.phpbb.com/ |