Króliki nasze hobby

Rasa ta jest pochodzenia krajowego. Charakterystyczny dla niej jest tułów walcowaty, uszy średnio długie ostro zakończone, oczy czerwone (albinotyczne). Barwa okrywy włosowej jest śnieżnobiała, a futro o dużej sprężystości i gęstości. Masa ciała królików dorosłych dochodzi do 4,0 kg. Tempo wzrostu młodych królików jest niskie.

Wzorcowa masa ciała samicy wynosi:

Wiek (miesiące) - masa ciała (kg)
3 - 2,2
4 - 2,8
5 - 3,2
6 - 3,5
7 - 3,8
8 - 4,0
12 - 4,0 do 5,0

U samca dopuszczalna jest masa ciała niższa o 5% od masy ciała samicy.

Do rozpłodu można używać samice w wieku 4,5-5,0 miesięcy, a samce 0 1-1,5 miesiąca starsze od samic.

Cechy użytkowości rzeźnej królików dorosłych i młodych dorównują królikom ras typowo mięsnych. Wydajność rzeźna sięga 60%, a udział mięsa w tuszce wynosi powyżej 81%. Króliki tej rasy są bardzo odporne na niekorzystne warunki środowiskowe. Z uwagi na słabsze wyniki rozpłodu oraz niskie przyrosty są używane jako rasy wyjściowe w programie krzyżowania międzyrasowego, które prowadzone jest w Instytucie Zootechniki w Chorzelowie.


Źródło:
"Zasady hodowli królików" autor Stanisław Niedźwiadek

Tylko, że teraz nie wyróżnia się takiej rasy królików.... wg. wzorca mamy królika białego popielniańskiego (Pb), najbardziej odpowiadającego temu zapisowi i królika polskiego białego (PM). Królik polski jest kwalifikowany do ras małych, ale nie wiem czy nie jest to kolejna pomyłka z wzorca rasowego. Po angielsku ta rasa nazywa się polish rabbit, lecz raczej nie mamy co przywłaszczać sobie do niej praw, bo nie jest wyhodowany w Polsce. "Polish" to też gładki, polerowany.
Biały polski średni nie istnieje w czystej krwi, jest tylko przekrzyżowany BOSem do formy Pb.

Biały Polski Średni był tak starą rasą, że nie ma pewności kto i kiedy dał jej początek.
Niektórzy są zdania, że o tych królikach pisał już sam Adam Mickiewicz w ''Panu Tadeuszu''.
Poniższy tekst ma rzekomo o tym świadczyć.


Wyniósł traw, liści, usiadł przed domem i świsnął.
Na ten świst rój królików z pod ziemi wytrysnął
Jako narcyzy, nagle wykwitłe nad trawą,
Bielą się długie słuchy, pod niemi jaskrawe
Przeświecają się oczka jak krwawe rubiny,
Gęste wszyte w aksamit zielonej darniny.
Już króliki na łapkach stają, każdy słucha,
Patrzy. Na koniec cała trzódka białopucha
Bieży do nóg starca, liśćmi kapusty znęcona,
Do nóg mu, na kolana skaka, na ramiona.
On sam biały, jak królik, lubi ich gromadzić
W koło siebie.....

Tym, który karmił króliki był Maciej

Obecnie BPŚ można oglądać tylko jak się patrzy na BP. Wydaje mi się, że koniec BPŚ nastąpił z chwilą uznania BP za rasę.
Jednak warto byłoby poznać prawdziwy koniec BPŚ. Chorzelów chyba jest w posiadaniu jakiejś dokumentacji.

Pajo pytał o tą rasę więc to co znalazłem to przepisałem.

W takim kojarzeniu lepiej było użyć BOS niż BOB. O pracy hodowlanej nad Pb jest sporo tekstów, ale to już inna rasa i inny temat.
O początkach białego polskiego może coś udałoby się zaleźć w tej książce o królikach z czasów międzywojennych. Głową cechą, która różniła go od współczesnego popielniańskiego to niższa masa cała.
Może w Jastrzębcu albo w Aleksandrowicach coś by pomogli w temacie białych polskich. Bielański na pewno zna tą starą książkę.
Gdyby wcześniej istniały programy ochrony zasobów genetycznych (z dopłatami) to ta rasa pewnie by przetrwała.
Z tego co słyszałam w Chorzelowie za czasów świetności tej fermy powstała tam nowa rasa królików, ale to te czasy kiedy pracowało tam wielu zootechników i było 7 razy więcej pawilonów hodowlanych.