Króliki nasze hobby

Występuje w następujących odmianach:
czerwonooki (Hec) - genotyp aa -- -- -- --

niebieskooki (Hen) - genotyp AA -- -- -- -- xx

Wymagania wzorcowe masy ciała w poszczególnych miesiącach życia dla tej rasy królików przedstawiają się następująco:


wiek (miesiąc) 3 4 5 6
masa w kg 0,6 0,8 1,0 1,3



Ocena cech objętych wzorcem:

1. Masa ciała w wieku 8 miesięcy i powyżej:


kg 0,70-0,79 0,80-0,99 1,00-1,29 1,30-1,50
pkt. 8 9 10 9



Najniższa dopuszczalna masa ciała królika w wieku 6 miesięcy i powyżej - 0,7 kg; najwyższa - 1,5 kg.
Przy ocenie samic i samców na wystawie dopuszcza się masę ciała o 5 % niższą niż podana w tabeli.

2. Budowa ciała:
Harmonijna budowa ciała. Tułów krępy, walcowaty. Głowa osadzona mocno na krótkiej, prawie nie widocznej szyi. Kończyny krótkie, grube, bardo silne. Ogon bardzo krótki.

3. Typ rasowy:
Głowa szeroka i bardzo krótka, w stosunku do reszty ciała sprawia wrażenie dużej. Pysk krótki i szeroki tzw. "żabi pysk". Oczy duże, wypukłe. Szerokie czoło (szerokość czoła u samców ponad 5,5 cm, a u samic minimum 5 cm). Na czole wyrastają liczne, duże włosy. Uszy stojące, mięsiste, mocno osadzone, na końcach zaokrąglone, owłosione, o długości od 5 cm do 5,5 cm. Pożądane podniesienie postawy na przednich kończynach.

4. Jakość okrywy włosowej (gęstość, sprężystość i jedwabistość):
Okrywa włosowa bardzo gęsta, sprężysta i jedwabista. Długość włosów pokrywowych od 1,8 cm do 2 cm.

5. Barwa okrywy włosowej:
Barwa włosów pokrywowych na całym ciele śnieżnobiała. Końcówki włosów błyszczące, dające wrażenie lekkiej srebrzystości.

6. Specyficzne cechy rasowe (barwa włosów podszyciowych, oczu, pazurków):
Barwa włosów podszyciowych śnieżnobiała. Oczy różowe u Hec lub niebieskie u Hen, pazurki białe.

Wady dopuszczalne:
Mniej harmonijna budowa ciała. Niewielkie odchylenia od wzorcowego kształtu głowy. Zbyt grube lub zbyt cienkie kończyny. Dłuższy ogon. Węższe czoło. Uszy szerzej ustawione, miej owłosione, słabiej zaokrąglone o długości od 5,5 cm do 6c m. Okrywa włosowa mniej gęsta, mniej sprężysta, z mniejszym połyskiem. Niewielkie odchylenia w długości włosów pokrywowych w stosunku do standardowej długości 1,8 cm - 2 cm . Lekki szary nalot w okolicach głowy. Minimalne odchylenia w barwie oczu i uszu w stosunku do wymagań wzorca.

Wady niedopuszczalne:
Masa ciała poniżej 0,7 kg lub powyżej 1,5 kg. Wyraźne odchylenia budowy ciała i głowy w stosunku do wzorca. Długość uszu powyżej 7 cm. Okrywa włosowa rzadka i mało sprężysta, o nierównej długości włosa. Spilśnienie okrywy włosowej. Duże odchylenia długości włosów pokrywowych w stosunku do standardowej długości 2,5 cm. Wyraźnie widoczny szary nalot, zażółcenie, zarudzenie, zbrązowienie okrywy włosowej. Barwa oczu i pazurków inna jak wzorcowa.

Zdjęcie można sobie obejrzeć w galerii ogólnej Króliki

Karzełek Polski

z tego co się orientuje to hermelin i karzełek polski to dwie różne rasy

A tu opis zaczerpnięty z krolikarza polskiego można sobie porównać.

Hermelin (krolikarzpolski.pl)



Hermelin jest kontynentalną wersją pochodzącego z Anglii białego czerwonookiego królika o nazwie ?polish?, gdzie występował już w pierwszej połowie XIX wieku. Istnieje kilka teorii dotyczących pochodzenia tej rasy, według jednej miał pochodzić z Belgii od kojarzonych w tym kraju królików holenderskich, srebrzystych małych i różnych niewielkich królików bez rasowych. Kolejna wersja wskazuje na Francję, w której już w XVIII stuleciu hodowany był królik o nazwie Lapin de Nicard ważący około 1,5kg, którego wiele osób uważa za praprzodka wszystkich ras karłowatych. Oficjalnie jako rasa ?polish? został uznany w Anglii w roku 1884. Początkowo hodowany był tylko w barwie białej czerwonookiej, później i niebieskookiej. W latach pięćdziesiątych XX wieku stopniowo zaczęto uznawać też inne barwy. Obecnie rasa ta występuje we wszystkich znanych odmianach barwnych u królików. Pod koniec XIX wieku ?polish? został sprowadzony do Holandii i Niemiec, gdzie zyskał sobie dużą popularność. Wskutek dalszej pracy hodowlanej prowadzonej w tych krajach w znaczny sposób zmieniony został pierwotny typ rasy (krótsze kończyny i uszy, masywniejsza sylwetka). Jako nowa rasa już pod nazwą hermelin (z niem. Gronostaj) uznana została w 1907 roku w Holandii. Pierwsze hermeliny znane były tylko w barwie białej z czerwonymi oczami, kolejną odmianą był hermelin niebieskooki (191 8) powstały z kojarzeń hermelina czerwonookiego z bezrasowymi królikami małego wzrostu oraz holenderskimi i wiedeńskimi białymi. W przypadku tej odmiany znane są nazwiska twórców, którymi byli niemieccy hodowcy Lohse z Dippolswalde i Kluge z Hohndorfu. Po raz pierwszy hermelin niebieskooki prezentowany był w roku 1919 na światowej wystawie w Lipsku. Holenderskie źródła podają też, że około 1828 roku jednemu z niemieckich hodowców udało się wyhodować dzięki kojarzeniom hermelina z białymi hototami, hermeliny brązowookie, które jednak w przebiegu lat wyginęły i obecnie już nie występują. W połowie ubiegłego wieku hodowcy niemieccy i holenderscy podjęli prace mające na celu wyhodowanie hermelina o jak najmniejszej masie ciała. Do kojarzeń używano wyłącznie zwierząt o najniższej wadze. Również na wystawach preferowane były osobniki najlżejsze ważące nieraz poniżej 700 gram. W krótkim czasie praktyki te doprowadziły do znacznej degeneracji rasy, u której pojawiły się poważne problemy zdrowotne, zaniżona płodność itp. Po latach w większości krajów uznano za optymalną u tej rasy masę ciała w granicach 1-1,3kg, maks. 1,5kg. Wyjątkiem do dziś są Holendrzy, u których hermelin nie może przekraczać 1kg. W roku 1950 pierwsze hermeliny dowiezione zostały do Anglii, gdzie ze względu na obecność w tamtejszych hodowlach białego karzełka polish, przyjęto dla hermelina nazwę Netherland Dwarf (karzełek holenderski). Do Stanów Zjednoczonych hermelin dotarł w roku 1969 wraz z powstałymi w międzyczasie na jego bazie wieloma odmianami barwnymi karzełków i podobnie jak w Anglii, dla wszystkich królików przybyłych z kontynentu europejskiego uznano to samo nazewnictwo.Do dziś w Anglii i Stanach Zjednoczonych hermelin traktowany jest jako biała odmiana karzełków holenderskich, podczas gdy w Europie jest samodzielną rasą. Ciekawostką jest to, że w Stanach Zjednoczonych obok wspomnianych już karzełków holenderskich oraz znanego również tam karzełka polish (pod nazwą Britannia Petite) hodowana jest też rasa American Polish Rabbit, posiadająca zarówno pewne cechy królika polish jak i karzełka holenderskiego (hermelina). W Polsce mimo braku tradycji hodowli ras karłowatych, od kilku lat widoczne są zmiany i na wystawach częściej pojawiają się te rasy, w tym hodowany i u nas hermelin. Odnośnie hermelina wśród naszych hodowców rozpowszechnione są dość dziwne teorie w temacie jego pochodzenia, a związane są z nazewnictwem rasy. Jak już wspomniałem w Anglii, hermelin uznany jest we wzorcu jako biała odmiana karzełka holenderskiego, dlatego na kontynencie europejskim w różnych wzorcach anglojęzycznych używa się nazwy ?królik polish?, którą u nas zaczęto tłumaczyć jako ?królik polski?. W związku z tym pojawiły się absurdalne i nie mające jakichkolwiek podstaw historie o rzekomych polskich korzeniach hermelina, co jest oczywistym nonsensem. W języku angielskim, w tym przypadku wyraz polish oznacza, cytuję: polerowany, błyszczący, wygładzony- co trafnie określa wygląd tej rasy. Hermelin jest jedną z niewielu ras, która hodowana jest we wszystkich krajach, w których znane są króliki rasowe i w odróżnieniu od swojego pierwowzoru, którym był królik polish, zyskał sobie dużo większą popularność i stanowi jedną z podstawowych ras w hodowli karzełków.
[edytuj]Opis rasy
Idealna masa ciała 1-1,3kg, maksymalnie 1,5kg. Ciało krótkie zwaliste, równomiernie szerokie na całej długości, kończyny średnio długie, przeciętnie silne, szyja prawie niewidoczna. Głowa krótka i szeroka, szczególnie w partii czoła, szerokość czoła u samców powinna być nie mniejsza niż 5,5cm, u samic minimum 5cm, uszy stojące o długości 5-5,5cm, mocno osadzone, dobrze owłosione, ładnie zaokrąglone na końcach. Okrywa włosowa bardzo gęsta, elastyczna i miękka w dotyku o długości 1,8-2cm. Barwa okrywy oraz podszycia czysto biała z wyraźnym połyskiem. Kolor oczu różowy z karminową źrenicą u odmiany czerwonookiej i jasnoniebieski z ciemną źrenicą u niebieskookiej. Pazurki białe.
autor: Wł. Klewin
źródło: http://krolikarzpolski.pl/

Ciekawe ,a może hermelin tylko ma przodka za karzełka polish, bo przecież hermelin we wzorcu jest biały ,a karzełek polish może być kolorowy.
Może faktycznie , a może nie może by się wypowiedziała taka osoba która jest pewna na 100%

Na wszelki wypadek córka nadała swoim imiona.
Samczyk to Herman, a samiczka Polcia.
Jak to mówią "Wilk syty i Wilk syty"
Bo w czeskim Wzorcu jest:
Czechy, Słowacja, Niemcy - Hermelin
ale GB (Wielka Brytania) - Polish.

P.S.
Może by tak ktoś ze znajomością angielskiego poczatował z jakimś anglikiem-hodowcą jak to przetłumaczyć? U nich pewnie też jakieś Fora mają.

A to są moje , waga waha się między 950g-1050g w zależności od pory roku