Króliki nasze hobby

Czech Luštica (artykuł)
Czech luštiče genotyp odpowiada Holandii i niemieckich separatory beżu, różni się od tych integracji pomiędzy. Został wyhodowany całkowicie niezależnie w Czechosłowacji, Anglii, Holandii i Niemiec. W Anglii i Holandii z królika zachowywał nawet pod tą samą nazwą. Początkowo były hodowane w Anglii (koniec 20-tych), później następuje Holandii (rozpatrywane przede 5-te 1940). Dla nas to było spłodzone z Vaclavem Peme Dolan w Kralupy nad Vltavou, w 1954 - 1.959-sze Dopiero wtedy następuje Něcmecko.
Nazwa Luštica (też niemiecki - separrator) opiera się na właściwości tej cudownej rasy. umaszczenie jest recesywny w stosunku do wszystkich innych kolorów włosów i dlatego jest stosowany do wykrywania innych ras czystej krwi.
Więcej informacji: Czech Luštica i jego ocena - widok bramkarz
Hubert Dufek - Czech luštiče dziś Hodowca 4/1992
Břetislav Hanak: Czech Luštica i jego kultury, Breeder 12/1998 Animals Czech luštiče http://www.lustici.webgarden.cz /
Linki
? http://cs.wikipedia.org/wiki/% C4%% 8Cesk% C3 BD_lu A1ti% C5% C4% 8D%
? http://www.genzdrojehz.wz.cz/rabbits/cl.htm
? http://www.lustici.webgarden.cz/chovate ... ch-lusticu
? http://www.lustici.wgz.cz//a>
? http://www.zoo-ostrava.cz/cz/prochazka- ... alici.html
Wzorzec rasy
Genotyp:
AA bb cc dd gg
Miesięczny przyrost masy ciała:
miesiąc Pierwszy Drugi Trzeci 4-ty 5-szy 6-gi 7-sze 8-sza
kg 0,5 1,1 1,8 2,3 2,7 3,0 3,3 3,5
Punktacja w zakresie:
Pierwszy Waga 10 punktów
Drugi Kształt 20 punktów
Trzeci Typ 20 punktów
4-ty Płaszcz 15 punktów
5-szy Kolor pokrywa smittereen 20 punktów
6-gi Kolor podkładu 10 punktów
7-sze Pielęgnacja i zdrowie 5 punktów
100 punktów
Pozycja 1 - Waga
3,00 do 3.24 kg 3,25 do 3.49 kg 3,50 do 4.25 kg
8 punktów 9 punktów 10 punktów
Pozycja 2 - Kształt mianowicie. część ogólna
Pozycja 3 - Typ mianowicie. część ogólna ciała: lekko pękaty, cylindryczne. Głowa: Szeroka, dobrze zaokrąglona, nieco łagodniejsza w królika. Szyja: Krótka. Nogi: mocny, średniej długości. Uszy: Grube, pionowy, zaokrąglone na końcach ładnie. Długość 11-12 cm.
4 miejsce - Coat
Płaszcz: gęsty podszerstek, błyszcząca. Włosy Guard: równomiernie rozłożone. Długość włosów okładki jest o 3 cm.
Pozycja 5 - pokrywę Kolor włosów w
koloru włosów obejmującego: brudne żółtego drobnym szaroniebieskim odcieniem (zasłona) na całej powierzchni korpusu. Głowa, uszy, boki ciała, brzuch, - najbardziej szaro-niebieski welon. Oczy: hnědomodrá do niebiesko-szary. Paznokcie: napalony.
Pozycja 6 - kolor podkładu
Kolor podkładu: żółty czerwonawy, skóra jest bardzo cienka off-biały pasek. Nieco jaśniejsze na brzuchu, z przejścia w kremowy.
Pozycja 7 - Ochrona Zdrowia i zobaczyć. część ogólna
Dopuszczalne wady
Pozycja 1 - Skala wagi
Pozycja 2 - General
Pozycja 3 - General No + Ciało i głowa: drobne odchylenia od określonego typu. Neck dłużej. Nogi: słabszy, za krótkie lub długie. Uszy: cienkie i spiczaste, niewielkie odchylenia od określonej długości.
Pozycja 4-szy - Włos: nieliczne, nierównomiernie rozłożonych twarde włosy. Drobne odchylenia od zalecanej długości zewnętrznej włosów.
Pozycja 5 - włosy cover Kolor: Pojedyncze białe włosy, nierówny podział za wyjątkiem głowy, uszu, po bokach ciała i brzuch. Słabsze rdza. Nails: bardzo lekki rogowej.
Pozycja 6 - Podszycie mniej żywy kolor, sporadyczne białe włosy często kolorze kremowym na plecach, skłonnej do białego koloru na brzuchu.
Pozycja 7 - Ochrona Zdrowia i zobaczyć. część ogólna
Niedopuszczalne wady
Pozycja 1 - waga mniejsza niż 3,00 kg i wyższy niż 4,25 kg (nie sklasyfikowane)
Pozycja 2 - General
Pozycja 3 - General Korpus + No i tytuł: duże odchylenia od pożądanego typu (blokada). Uszy dłuższe niż 14 cm (blokada).
Pozycja 4-szy - Włos: prawie nie ma podszerstka i duże odchylenie od określonej długości (w obu przypadkach blokada).
Pozycja 5 - włosy Cover: silne mieszanie białych włosków (blokada), biały grupowych (blokada). Oczy: leucyny lub albino (blokada). Strong rdzy (nie sklasyfikowane). Szaro-niebieski welon: całkowicie brakuje (blokada). Nails: biały (blokada).
Pozycja 6 - podszerstka mocno mieszane białe włosy (blokada), wyraźnie biały lub niebieski (blokada).
Pozycja 7 - Ochrona Zdrowia i zobaczyć. część ogólna
Średnia Źródło: Swatches ras królików, panie Zadina (2003)
Powstaje już Polski wzorzec tej rasy i ma być pod nazwa Czeski reproduktor.

Tu macie fajny artykuł na temat tej rasy napisany przez panów : Włodzimierza Klewina i Tomasza Orłowskiego w miesięczniku Fauna&flora październik 2008
Opisanie czeskiego luszticza nie jest rzeczą łatwą. Pierwszy problem stanowi nazwa.
Mimo, że wyhodowali go nasi sąsiedzi, od których polscy hodowcy sprowadzają wiele królików, rasa ta jest słabo znana w Polsce. Ponieważ nie posiada polskiej nazwy dla potrzeb tego artykułu będziemy posługiwać się nazwą czeską ze spolszczoną pisownią ? czeski luszticz. Nazwa
rasy odnosi się do właściwości jakie posiada ?garnitur? genów odpowiedzialnych za ubarwienie luszticza. Kolejną komplikacją jest fakt, że króliki o identycznym genotypie ubarwienia zostały wyhodowane także w kilku państwach. W Holandii, w której znane są, pod nazwą beige (beżowe), oraz w Niemczech, jako Separator. Mimo pewnych różnic wszystkie te rasy posiadają wspólny opis we wzorcu europejskim. Barwa czeskiego luszticza, beigea oraz Separatora jest płowożółta z delikatnie zaznaczonym liliowym cieniowaniem występującym w tych miejscach, w których widoczne jest bardzo wyraźne cieniowanie u królików o barwie madagaskarowej. Podobieństwo między znamionami barwnymi u luszticza oraz u królików madagaskarowych jest efektem działania dwóch par recesywnych genów bb gg (zapis przy użyciu symboli niemieckich). Tym, co sprawia, że barwa luszticza jest płowa z liliowym cieniowaniem są dodatkowe dwie pary recesywnych alleli cc dd (u madagaskarowego występują allele dominujące CC DD). Aż w czterech spośród pięciu podstawowych dla ubarwienia królików par genów czeski luszticz posiada najbardziej recesywne (ustępujące)
allele (wersje genów). Jego genotyp zapisuje się następująco: AA bb cc dd gg.
Potencjał barw zamknięty w genotypie opisywanej rasy być może lepiej zobrazuje fakt, że poprzez
krzyżowanie ich z królikami o barwie szarej (zaznaczając, że są szybsze metody) można uzyskać w dalszych pokoleniach króliki o ubarwieniu: czarnym recesywnym (czyli czarne nie żelaziste), niebieskim, hawana, liliowym, żółtym, madagaskarowym, izabelowym, madagaskarowym- brązowym (niem. Türinger havanna, ang. chocolate tort), niebieskoszarym, hawanowo-szarym oraz liliowoszarym. Poza tym, że czeski luszticz jest oczywiście królikiem pięknym sam w sobie, ma szereg dodatkowych zalet. Nadaje się doskonale do testowania genotypów wielu odmian barwnych królików pod względem nosicielstwa genów recesywnych, co czyni z niego bardzo praktyczne narzędzie w hodowli twórczej oraz w hodowli sportowej. Czeski luszticz, beige i Separator, to także bardzo istotne rasy z punktu widzenia konserwacji i zachowania zasobów oraz różnorodności genetycznej
królików. Możliwość wyhodowania królików o genotypie ubarwienia złożonym z tak wielu genów recesywnych, według źródeł niemieckich, po raz pierwszy opisał Niemiec, prof. Hans Nachtsheim w 1936 r. Od nazwy miejscowości, w której znajdował się instytut badawczy ? Berlin-Dahlem,
królika nazwano piaskowym dahlemerskim (Dahlemer Sandfarbenes Kaninchen). Rasa ta nie została
jednak w owym czasie uznana i zanikła. Próbę wyhodowania królików o beżowej (piaskowo płowej) barwie podjął w roku 1940 holenderski hodowca F. J. Brinks. Użył do tego celu rasy Gouvenaar (w USA i GB: lilac), oraz jednobarwnych (tzw. kominiarzy) królików rasy srokacz angielski izabelowy. Osobniki o pożądanym genotypie zostały uzyskane już w drugim pokoleniu, a ich barwa była w 100% dziedziczona przez potomstwo. Do wzorca holenderskiego rasa ta została włączona w roku 1949 pod nazwą beige. Niezależnie program wyhodowania królików o identycznej barwie, jak powyżej, przygotował Czech, inż. Jaroslav Fingerland. Prace nad wyhodowaniem nowej czeskiej rasy
prowadził od 1955 r. Vaclav Pem, hodowca z miejscowości Dolany nad Wełtawą. Jako rasy wyjściowe wykorzystane zostały turyngski (średni z Turyngii) oraz Marburger Feh. W dalszym toku prac hodowlanych zgodnie z planem Fingerlanda krzyżowano między sobą osobniki z pokolenia F1 oraz F2, a także prowadzono krzyżowanie wsteczne osobników z pokoleń F1 oraz F2 z królikami rasy Marburger Feh. Pracując z dużą ilością królików Vaclav Pem osiągnął zamierzony cel w 1958 r. Rasa została uznana w Czechosłowacji w roku 1959 zgodnie ze wzorcem zaproponowanym przez Pema, który był także sędzią. Przywilej nadania nazwy - český luštič - przypadł autorowi planu hodowlanego, J. Fingerlandowi. Czeski wyraz luštit, oznacza m.in. odcyfrować, odgadnąć, rozwiązać krzyżówkę, co nawiązuje do właściwości, jakie posiada genotyp ubarwienia tej rasy.
W 1959 roku pracę nad wyhodowaniem podobnej rasy, o nazwie Separator, w Niemczech rozpoczął hodowca Otto Grützmann z Dessau- Alten. Pracował na królikach ras małych. Pierwsze rezultaty przedstawił w roku 1964. O uznanie tej rasy ubiegano się jednak dopiero w roku 1973. W latach 1973 oraz 1974 króliki prezentowane były w Lipsku, ale nie zostały uznane jako rasa. W byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej Króliki w typie czeskiego luszticza uznano dopiero w roku 1980. Natomiast Separator, jako rasa, uznany został przez Centralny Związek Niemieckich Hodowców Królików w roku 1989 r. Nazwa rasy wywodzi się z łacińskiego wyrazu separere (oddzielać, rozłączać).
W czeskim wzorcu rasa ta zaliczana jest do ras średnich. Idealna waga królika dorosłego mieści się
w przedziale 3,50 - 4,25 kg. Ciało krępe, tułów walcowaty. Głowa szeroka, zaokrąglona, u samic nieco
delikatniejsza. Kark krótki. Kończyny mocne, średniej długości. Uszy mięsiste, wyprostowane, o zaokrąglonych końcówkach. Długość uszu 11 ? 12 cm. Sierść gęsta w podszyciu, lśniąca. Włosy przewodnie równomiernie rozmieszczone. Długość włosów okrywowych około 3 cm. Barwa okrywy brudnożółta z delikatnym niebieskawym (liliowym) cieniowaniem (woalem). Głowa, uszy, boki ciała i brzuch z silniejszym szaroniebieskim (liliowym) cieniowaniem cieniowaniem. Oczy brązowo niebieskie
do szaroniebieskich. Pazurki barwy rogowej. Barwa podszycia czerwonawożółta, z widocznym białoszarym pasmem przy skórze. Na brzuchu barwa nieco jaśniejsza przechodząca w kremową.
Niemiecki Separator oraz holenderski beige zaliczane są do ras małych. Idealna waga wg wzorca
niemieckiego wynosi 3,0 ? do 3,75 kg. Holenderski beige powinien mieścić się w przedziale 2,75 ? 3,25 kg. Wzorzec europejski traktuje te trzy rasy jako jedną podając przy opisie wszystkie nazwy. Według wzorca europejskiego idealna waga wynosi od 2,75 do 3,5 kg.
Rasa ta przez dłuższy czas miała kłopoty ze znalezieniem odpowiedniej ilości hodowców. Z tego względu musiała być nawet odtwarzana po wyginięciu. Dopiero utworzenie klubu hodowców czeskiego luszticza pozwoliło na podniesienie jej pogłowia. (Więcej informacji o klubie:
Stejskal Blahoslav, Družstevní 253, Želešice 664 12). Obecnie rasa jest nadal zagrożona.
W roku 1997 zarejestrowanych było około 80 sztuk. W roku 2002 odnotowano 75 osobników
w sześciu hodowlach. Rozwój młodzieży jest nieco dłuższy, płodność średnia. Samice są dobrymi matkami z silnym instynktem macierzyńskim. Cel hodowli zakłada polepszenie typu rasowego przy
utrzymaniu barwy oraz gęstości okrywy oraz pilne zwiększenie pogłowia tych królików.